بررسی تاثیر حاد سه نوع گرم کردن مختلف (ماساژ، کشش پویا، حس عمقی) بر برخی عوامل منتخب آمادگی جسمانی و بیوشیمیایی مرتبط با کوفتگی عضلانی در مردان والیبالیست

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر حاد سه پروتکل مختلف گرم کردن (ماساژ، کشش پویا، حس عمقی) بر توان بی هوازی، چابکی، انعطاف پذیری، تعادل و سطح فعالیت سرمی ck و ldh در مردان والیبالیست بود. سی و یک والیبالیست (میانگین سن 7/1 ± 2/21 سال) به صورت تصادفی در 4 گروه حس عمقی، ماساژ، کشش پویا و کنترل تقسیم شدند. در جلسه اول، متعاقب 5 دقیقه دویدن آهسته و در جلسه دوم، متعاقب 15 دقیقه گرم کردن اختصاصی، آزمون های منتخب آمادگی جسمانی انجام گرفت. در جلسه سوم، آزمودنی ها متعاقب 15 دقیقه گرم کردن اختصاصی، به مدت 30 دقیقه به اجرای تمرینات پلایومتریک پرداختند. نمونه گیری خون قبل از تمرین، بلافاصله، 24 و 48 ساعت بعد از تمرین صورت گرفت. داده های حاصل با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تحلیل شدند (05/0p<). نتایج نشان داد در آزمون چابکی، ضمن برتری معنی دار گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل (05/0p<)، نتایج گروه حس عمقی به طور معنی داری بهتر از گروه کشش پویا و ماساژ بود (001/0p=). نتایج آزمون توان بی هوازی نیز در گروه حس عمقی و ماساژ به طور معنی داری بهتر از گروه های کشش پویا و کنترل بود (05/0p<). ضمن بهبود معنی دار انعطاف پذیری در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل، نتایج این آزمون نیز در گروه ماساژ نسبت به دیگر گروه ها به طور معنی داری بهتر بود (05/0p<). در آزمون تعادل نیز، نتایج گروه کشش پویا نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بهتر بود (05/0p<). بلافاصله پس از انجام تمرینات پلایومتریک، سطح فعالیت سرمی ck در گروه های ماساژ و کشش پویا، مشابه با گروه کنترل، به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). سطح فعالیت ck به جز گروه ماساژ، در سایر گروه ها، 48 ساعت پس از تمرین به سطح پایه بازگشت، در صورتی که در گروه ماساژ، به طور معنی داری بالاتر از سطح پایه بود (0001/0p=). در سطح فعالیت سرمی ldh گروه ها نیز افزایش معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). به نظر می رسد، استفاده از تمرینات تخصصی گرم کردن حس عمقی در رشته والیبال، نسبت به سایر روش های گرم کردن، می تواند باعث بهبود بیشتری در عملکرد ورزشکاران و کاهش آسیب های عضلانی گردد.